Ιστορία-λιμάνι της Κορίνθου

Αναστασία Δεμεντή (B΄1)

    Όπως συμβαίνει και με τις άλλες αρχαίες Ελληνικές πόλεις, δεν έχουμε πληροφορίες για τα ιστορικά γεγονότα της αρχαίας Κορίνθου. Ότι γνωρίζουμε είναι από μύθους και αυτοί ακόμη διαφέρουν.

     Στην πραγματικότητα η Κόρινθος οικειοποιήθηκε τους μύθους της πλησίον αυτής πόλης Εφύρας, για την οποία ο Όμηρος αναφέρει ότι βρισκόταν στο εσωτερικό της πεδιάδας του Άργους. Από τον  Όμηρο γνωρίζουμε επίσης ότι ο Σίσυφος ήταν βασιλιάς της Εφύρας, και μαθαίνουμε επίσης για τον γιο του Γλαύκο και τον γιο αυτού, Βελλεροφών, ο οποίος είχε στενές σχέσεις με τον βασιλιά της Τίρυνθας Προίτο. Όλες αυτές οι ιστορίες έγιναν τοπικές, όταν η περιοχή γύρω από την Νεμέα κατελήφθη από την Κόρινθο.

    Ο φημισμένος μύθος της Κορίνθου, ήταν αυτός του Βελλεροφών, του εγγονού του Σίσυφου, του μεγάλου ήρωα που σκότωσε την Χίμαιρα. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Βελλεροφόντης κοιμόταν στον Ναό της Αθηνάς και είδε ένα όνειρο, στο οποίο η Θεά του έδωσε ένα καπίστρι και ένα χαλινάρι για να πιάσει το αθάνατο φτερωτό άλογο Πήγασος. Έτσι και έγινε, το έπιασε την στιγμή που ο Πήγασος έπινε νερό στην πηγή της Πειρήνης, κάτω από την Ακροκόρινθο.

    Η πρώτη εγκατάσταση ανθρώπων στο χώρο της Αρχαίας Κορίνθου χρονολογείται περίπου στα νεολιθικά χρόνια. Οι πρώτοι κάτοικοι της πόλης διάλεξαν αυτή την τοποθεσία για την εγκατάστασή τους λόγω των ευνοϊκών συνθηκών που επικρατούσαν στην περιοχή. Οι κάτοικοι επέλεξαν με επιτυχία αυτή τη θέση γιατί μπορούσαν κάλλιστα να ελέγχουν το χερσαίο δρόμο επικοινωνίας, αλλά και τους θαλάσσιους δρόμους, χάρη στον Ισθμό, ενώ τα δύο πλούσια λιμάνια της, το Λέχαιο στον Κορινθιακό κόλπο και οι Κεγχρεές στο Σαρωνικό, την κατέστησαν σπουδαίο εμπορικό κέντρο.

    Κατά τη μυθολογία, ο Λέχης και ο Κεγχρίας, που έδωσαν τα ονόματά τους στα λιμάνια της πόλης, ήταν γιοι του θεού της θάλασσας Ποσειδώνα και της ξακουστής πηγής Πειρήνης, που ήταν κόρη του ποτάμιου θεού Αχελώου.

    Σημαντικότερο στους αρχαϊκούς και κλασικούς χρόνους ήταν το λιμάνι του Λεχαίου, λόγω της εγγύτητάς του με την πόλη και του εμπορικού προσανατολισμού της Αρχαίας Κορίνθου, που ήταν κυρίως δυτικός. Η όλη σύλληψη και κατασκευή του ήταν ένα τεχνολογικό θαύμα της εποχής εκείνης, που αντιγράφτηκε αργότερα από τους Ρωμαίους και εφαρμόστηκε σε πολλά λιμάνια.

    Το λιμάνι συνέδεαν με την πόλη μακρά τείχη μήκους 12 σταδίων (2.200 μ.), τα οποία περιέκλειαν την περίφημη οδό Λεχαίου.

Σήμερα, το λιμάνι εντοπίζεται 1 χλμ. δυτικά της νέας Κορίνθου, δίπλα στην παλιά εθνική οδό, διακρίνεται από δύο παραλιακούς λόφους και το έλος του Λεχαίου, καταλαμβάνει έκταση 500 στρ. περίπου και είναι γνωστό με το τοπωνύμιο "Βουναλάκια".

    Στην παραθαλάσσια πλατεία Ελευθερίου Βενιζέλου βρίσκεται ένα μικρό γραφικό ψαρολίμανο, με ψαρόβαρκες και λιγοστά τουριστικά σκάφη, ενώ δίπλα του ορθώνεται το πιο σημαντικό αξιοθέατο της πόλης, το Ιστορικό - Λαογραφικό Μουσείο Κορίνθου.

    Πηγές:

    www.sikyon.com/korinth/history_gr.htm 

     www.korinthia.net/diadromes-korinthos.